2020 - week 30

‘Vinkel kreg nog dees jaor ’n neij fietsbrug over de Wittering,’ zin onze Klaas van aachter z’ne krant en ik hurde mee dattie daor goewd over te spreeke waar. Gin wonder, want wij make veul gebrùik van de fietsbruggen in ons umgeeving. Zoo gòn we bé goei weer gereegeld de Bluumkesbrug bove de knaal over. Da’s vur ons wel de mist veurkommenden ònloop nor D’n Bosch of die kante. D’n andere kant op is’t mar dun gezèijd mi fietsbrugge. ‘As ik ’t goewd begreijp, kunne wèllie strakke vort van ons af nor ’t vruuger restaurant Engelestede en daor vlak vur òn de zùiekant langs de Groote Wittering af, nor de Vinkelse meule,’ mènde m’ne mins. Ik wies van ginne meule in Vinkel en daor krieg ik mee op m’n falie. ‘Bè, Ebert is nog wèl hier geweest en we hen beloofd te komme keijke,’ wier d’r truggegreenze. En toen wies ik ’t wir. ‘Och ja,’ gaaf ik mee toe, ‘we zón daor gòn keijke, mar da waar toch nog nie klaor?’ ‘Nee, mar vandaag wordt de meulekap geplòtst en da zó’k toch wel wille zien.’

Dus wèllie op ons fiets richting Kaoteve. ’t Weer werkte wir mee en da waar plezierig. Bé de Wittering waar nog niks van fietspad of –brug te bespeure. Wèl zage en hurde we daor ’n prachtige zwaon opvliege en dieje machtige witte vogel makte indruk. We drùlde deur. Bé d’n Driehoek teegenover ston ’n bordje Meulepad. Da moes de goei richting zen en da waar ok zoo. Daor ston meule De Zwaan. We troffen ’t wel. ’t Bruiste d’r van enthousiasme en innerzjie. We wiere mi ope èrm ontvange dur de initiatiefnimmers, mar vur de plòtsing van de kap ware we, krèk as Jan mi z’n eksters, te laot. Alleman waar tevreeje; de klus waar nèt vlèkkeloos geklaard. Wij waren onder d’n indruk van de zaol onder de meule. Smaakvol ingericht en ècht ’n gezellige rùimte mi veul meugelijkheede. D’r hong ’n fiststemming. We wieren al mee onthòld op ’n bèkske en cake. We hurde da hier zón 140 vrijwilligers òn meewerkte! ‘Kik, dan ziede wir wor ’n klèin dùrp groot in kan zen,’ stelde m’ne mins tevreeje vaast. ‘D’r zen d’r ok van buite Vinkel die mi hart en ziel mee doen,’ vertelde Ebert. ‘Adri van d’n Berg bevubbeld; die hier al die mooi kleurige meulentjes makt! We hebbe bevriende vaklùi in de geleedere en die werken ammòl pro deo mee. Vur twee tientjes kunde trouws al Vriend van de Meule worre… Op 29 augustus gòn we de wieke steeke en op 20 septèmber gòn we maole! As de minse nog aauw foto’s hebbe van de Vinkelse meule of schón verhalen over ’t Vinkelse maolgebeure. Lót mar komme! Wij wille hier ’n laagdrèmpelige ontmoetingplòts make.’ Onze Klaas en ikke mèine da dees in zón ‘meuletheater’ mi zóveul goei volk zeeker gò lukke. De bezunder schón pleekes mótte hier ok efkes vermèld worre.

We laze bé binnekomst òn wirskante prachtige spreuke: ‘Wie het eerst komt, die het eerst maalt’ en ‘Leef in het heden, leer uit het verleden’.
Òn d’n achterkant komme d’r ’n por die onze Klaas hi veurgesteld: ‘Klaoren blom èn dikke mik’ (die is heel toepaasselijk op ’t projekt zowèl as op de minse die ’t vur mekare gekreegen hebbe) en ‘Olliede gèllie d’n ùlliejen ok?’
Wa hiervan de moiste spreuke zen? Da zumme God èn de mùlder mar laote schèije.
’t Is goewd um te weete da de meule alle zondaag open is van half twèilef tot half veijf. ’t Is daor goewd en kèijgezellig.

geschreven door: Bèt van Klaasse