2023 - week 09

Wij han unne zondag um gruts op te zen. Onze Klaas ha onze nòste femilietak gevraogd um hier te komme lunchen op z’ne verjeurdag en da waar eigelijk mar arig want hij waar nog nie jarig en uurst waar ie hillemòl nie van plan z’n ouwer worre te gòn viere. Mar d’r waar ‘gevaor van deurkomme’ en vurrige week hurde-n-ie da onze jongste ok al nie wó weete da-t-ie wir ’n jaor ouwer wier en toen kwaamp ’t idee um die verjeurdaag ’s bij mekare te goie, want alles waar bestemd vur dezèlfde doelgroep: allennig èige volk. Onze jonge moet daorvur unnen auto huure wormi tie ùit D’n Haag dist kan komme, mar da kos allemòl.

Wij hen twee zoons die same vijf kijnder hebbe en de oudste hi al jorre unne schónne vrijer, die dus ok mee mag komme. Da leevert tien man totaal op en da kan allemòl krèk zitten in ons goei kamer. Onzen oudste ha al mee mi hil ’t huishaauwe afgesproke da iedereen verwaacht wier in Mirroi. Hans en Gerrie, de peetoom en -tante van onze Gurt, wieren ok verzocht. De peetfemilie van onze Jos is d’r nie mer, zund zat.

’t Weer waar ons goewdgezind. ’t Begos kaauw, mar de zon gonk al gaauw flink schijne en ’t wier heel aongenaam aachter ’t glas van ons vurraom. Ik zaag ok wir hoe schón ons vurkamer eigelijk wel is en krijg ’n dankbaar gevuul. Wa hi onze vòdder da toch picobello vur mekare gekreege! Hij hi indertijd alles in overleg mi d’n arsitèkt zoo bedocht en vur mekare gebokst. Ons kamer licht hillemòl op aachter deegelijk glaswèrk van veur en bezije. En ons hal is ekstra schón, want daor hi Jos de Laot dur Jèntje van Lieshout ’n glas-in-loodraom laote make mi ’n veurstelling van orlog en bevrijding en in de vurjaorszon kreg ons halleke de sfeer van ’n knus kapèlleke! Da’s vur men ècht iets um kèijgruts op te gaon. Onze pap waar nie mis.

’t Waar gelijk rond elve binne en d’r waare d’r zèlfs op de fiets gekomme! Onze Klaas waar druk in de weer mi koffie, thee, frisdrank en gebak. D’r kwame van alle kante kadookes. Vurral blommen en leeswèrk en da’s alt goewd òn d’n onze besteed. Ons oudste klèindochter ha ’n schón gedicht gemakt en de jongste klèindochter ha gezùrgd vur mooi teekeninge van visse en van onzen aauwe geut. D’r wier z’n best gebuurt en daor waar ’t um begonne.

Wij zate te geniete van ons naokommelinge die in zónne goeien doen bij mekare ware gekomme en gonge gruts op onzen tienkoppigen ònhang.
Ik ha vurraf breujkes en gevulde èijer klaorgemakt en die kwame nò twèileven op de proppe. ’t Gonk ’r goewd in. Onze Klaas liet weete da-t-ie iets wó zegge. Hij zó van de samegevoegde verjeurdaag gèire ’n sort tradisie make zó lang da da nog kos. Gurt ha gezeed da-t-ie z’ne verjeurdag pas zó vieren as ie fijftig wier, mar daorbij vergaat ie zeeker da onze Klaas, as ie da al zó haole, vort bekant 85 waar. D’n onafwendbaren houdbaarheidsdatum kwaamp akelig dichtbij, as ie keek nor z’n overleeje bruur en zuster… Gelukkig zin ie ’r wijer niks mer van, want ’t viel bij de miste ’n bietje kaauw op ’t dak. Hij wó iedereen vast laote weete da d’r in juni ’n reünie van onze Gurtjesfemilietak zó zen in De Witte Zwaon, wor alle verwante mi ònhang verwaacht wiere. Of ze d’n datum al wón vaastlegge en mee wón denken over wa ludieke dinger die dieje femiliemiddag zón kunne verluchtige…

geschreven door: Bèt van Klaasse