2023 - week 19

Vergeete

Onze Klaas ha ’nen drukke zòtterdag vur de boeg. Hij mènt da-t-ie op ’t èind van de week alt nor Henke mòt, z’ne vaaste muziekmaot in D’n Dunge,. Daor rippeteere ze en bespreeke wèlke liedjes ze in ’t kommend programma zette. Da is al zón twentig jaor ’t afgesprooke ritueel en da werkt goewd. Nou han ze mi Emiele d’rbij ok nog ’n belangrijke veurstelling in de kerk in Oss vur de boeg, dus de rippetisie kos nie wijke, mar hij moes smiddes wel um een uur al in Góol zen op de Gij-dag. Die wó-t-ie nie misse, want onzen oudste zoon zó daor leezinge haauwe en d’r waare schón ‘workshops’ beloofd. ’t Weer zó rillijk zen, wa te kaauw, mar dreug, dus moes ie vur de middeg op de fiets. As ik dan mi de wage nor D’n Bosch kwaamp, zón we same bij de Parade lunsje. Daornao gonk de fiets òn boord. Hij zó men dan gaauw afzetten in Mirroi en mee deur doen nor Góol. Da zaat ’r ammòl krèk in, as d’r niks teegeviel. Alles verliep volges planning. Hij waar al um half twèilef bij de Silva en zin da-t-ie goewd gerippeteerd ha. De lunsj ston vijf minute lòtter vur ons neus en smakte vurtrèffelijk.

Um kwart over twèilve zate we in d’n auto um men thuis af te zette. ‘Mooi op scheema,’ hurde-n-ik ’m tevreeje zeggen op de rondweg en toen volgde ’r innins unne lillijke vloek die’k hier ginnins nie op dùrf te schrijve. Ik verschoot ’r af, want vloeke duu m’ne mins anders noit. ‘Wa zen we toch vort verdommese dutsels,’ greens ie. Ik wies nie wor ie ’t oover ha en waar me van gin kaod bewust. ‘Hemme verdjuu ons fiets laote staon,’ greens ie azzof ik ’r ok schuld òn ha. ‘Ons fiets’ docht ik. We drèijde trug nor D’n Bosch en daor bij de Parade wier de illketrieke trapkaast òn boord gesjouwd. Toen we vur de twidde keer nor huis dinne, kos ie nie geleuve da we gin bèije mer òn zen fiets gedocht han. Hij laag nou ’n half uur aachter op ’t spoorbuukske vur d’n dag. Ik zin: ‘Gò d’r nou nie hard ligge jaage. Strakke hedde nog ’n bon òn oew boks en is oewen hillen dag bedùrve.’ Hij kwaamp saoves um half zeuve op de klep gevalle en waar goewdgemutst, want ’t waar unne prachtige middeg geweest mi veul plezierige minse in ’n goei sfeer. Geluk bij ’n ongeluk, docht ik tevreeje.

Ik laas pas in onze krant da d’r unne stomme slagzin bedocht waar ‘Brabanders zijn net Belgen’. Tonny van der Meulen, columnist van het B.D., die wij gèire leeze, von ’t onzin da ’n volk z’n èige mót vergelijke mi aander um d’r èigewaarde te bewijze. Ja daor hi-t-ie gelijk.

De slogan schent verzonne te zen um Bèlze deeze kant op te lokke. Da werkt nie as ge gòt zegge da’t hier ’tzèlfde is as daor. Dan kunde nèt zó goewd thuis blijve. Mar d’r zit toch wel iets in. Wij kijke gèire nor d’n Bèlze tillevizie. As ge de Kampioene, de Dèrtigers, Tom Waes of Dieter Coppens hurt praote, hurde ons Brabants op ’n dèftige menier ùitgesproke. ‘Ik zie u graag’ is ’t Bèls antwoord op ‘ziede gij me gèire?’ Die overeenkomst is nie verwonderlijk as ge wit da Bèlgië ’t grótste deel van ’t aauw hèrtogdom Brabant vùrmde. De provinsies Antwèrpe, Vlaams Brabant en Brussel hurde-n ammòl bij ons! Wij zen nie vur niks Noord-Brabant en familie van hullie. Da moete nie vergeete. ‘Brabanders zen immòl krèk Brabanders.’

geschreven door: Bèt van Klaasse