2023 - week 36

Terraswèrk

Wim, een van de vaaste terrasplèkkers bij de Poeling, wier òngesprooke dur de kastelein: ‘Nog nijts ùit D’n Dunge?’ ‘Nou niks wa men ònbelangt zó wijd ik weet,’ waar ’t antwoord en toen de kroegbaas wegliep, hurde we Wimme nog naobromme in z’n èige da’t hum wel goewd waar mi D’n Dunge. Wim kenne wij eigelijk nie, mar we zien hum alt op ’tzèlfde plòtske zitte bij ’n fleske pils. D’r is wel wa veraanderd, want vruuger zaat Wim konstant te paffe. Hij wier deeze keer bediend dur ’n vriendelijk meidje da hum kennelijk beeter kende. Ze vroeg: ‘En hoe geuget mi jou?’ Wim zin da de operasie òn z’nen dichten halsaojer goewd gegaon waar, mar dattie nog unne keer onder ’t mes moes, want d’n andere kant zaat ok dicht. Wim gonk wijer mi te vertelle da d’n dokter d’rbij gezeed ha dattie die twidde operasie nie din, as ie nie stopte mi rooke. Wim laachde efkes en zin: ‘Ik ha d’r nie veul zin in, mar ben zes weeke geleeje toch mar gestopt, want d’r kan zoo gin bloewd nor m’n hèrses en dùrrum weet ik nie veul…’ ’t Meidje von ’t knap dattie ’t al zó lang volhiel zonder nicotine. Onze Klaas is fijftig jaor geleejen gestopt mi rooke. Da waar hum toen zwaor gevalle. Hij wier d’r nogal sjagrijnig van. Hij stopte umda wij unne klèine han gekreege, mar d’n dokter hagget ok òngeraoie. M’ne mins ha in de winter alt keel- en stemklachte en onzen huisarts zin dattie da nie mer zó krijgen as ie stopte mi tebak. Onze Klaas rókte gruuwelijk straf: segrètte, segaare en pijp. As ie niks te rooken ha, stókte-n-ie bij wijze van spreeke z’ne jas òn. Mar hij heeget opgegeeve op puure wilskracht! En Carlo, onzen dokter in die daag, kreeg hillemòl gelijk. ’t Waar toen nog zoo da de minse nie wiesse hoe slècht rooke vur de gezondhèid wel waar. Toen d’n onze ’n jungske van elf waar, krieg ie van hullie moeder ’n pèkske segrètte as ie hard gewerkt ha. En op fisjes stonnen in die daag overal glaos op toffel mi segrètten en segaare. Nò ’n half uur koste mekaare amper mer zien zitte van de rook.

Nou mag ’r b’ons binne al lang nie mer gerókt worre. As we erres zen wor gerókt is, vijne wij da’t daor stinkt en as d’r op ’n terras rookers zitte, gòn wij d’r mistal nie in de buurt zitte, want meerooke is vur ons gin geniete.

Wij gòn, zoo ge wit, dik nor de Poeling; vriendelijk pèrsoneel, vrolijke gaste en goei grèij. Van de kastelein hurde we bij ’t afreekene datter ’n pluugske van twèilef ‘rookstoppers’ op de Poeling bij mekare zón kommen um hullie ervaaringe nò de ‘dreuglegging’ ùit te wissele. D’r waare d’r al ’n por die ’t begeeve han. Wij hoope da Wim ’t wel volhaauwt.

Vurgende week dinne we tusse de bùie deur. We han getwijfeld of we’t wèl zón riskeere, want de wolke waare donker en drèigend. Mar we doen op ’t terras dik zón mooi dinger op. We buurtte zèlfs mi Fem van Empel en d’r aauwers. ’n Week lòtter won ze wir in de Ronde van de Toekomst! We troffen ’t mi de manne van de woenzeg. Die rooke z’n best mar zitten ok vol verhaale. Aachteraf zen we dik tevreeje da we gegaon zen, umda we wir plezier gehad hebben op de Poeling. Ja, da ritje haauwe we’r vurloopig mar in.

geschreven door: Bèt van Klaasse