2024 - week 12

Fiste

We ware op d’n bruns verzocht dur Ante. Alt goeien eet en goeien buurt, al wil Tien ’t soms nog wèl ’s begaoien op taolgebied. Hij hagget over de ‘Prefab’ tentoonstelling in Maastricht. Wij wiesse dattie de Tefaf bedoelde en moessen ’r mi laache. We lieten ’m mar lulle. ’t Din men denken òn onze pap die alles wies van d’n bouw mar niks van schrijvers of literatuur. Toen Cornelis Verhoeven nèt de P.C. Hooftprijs ha gewonne, en b’ons binne zaat, kwaamp onze vòdder aachter binne en riep teegen onze vriend: ‘meneer Verhoeven, p’rficiat mi oewe PVC prijs!’ Daor moes Cornelis wèl hartelijk um laache.

Mar verhaspeltinus hagget vurgende zondag dus ok wir te pakke. Hij moes ons iets vertellen over de kwis ‘Twee voor twaalf’ van de vurbije week. Daor waar ’n vraog geweest over beesjes en dan hurde mee hoe wèinig minse van flora en fauna weete. Ze liete ’n afbilding zien en de vraog waar hoe die ‘micro orgasmes’ die ùit zee kwaame mi ’n Neederlands woord genoemd wiere. Onze Klaas en ik han die afleevering gezien en wiesse mee da’t over ‘pissebedde’ gonk. We zaate bèij te brulle van de laach um de ‘micro orgasmes’ van Tiene. Natuurlijk bedoelde-n-ie micro organismes, mar we weete nou wor hij z’n orgasme hòlt.

’t Waar wir aauwerwets gezellig geweest bij hullie. As alles goewd blef gaon mi ons fietsgedrag zit ’r van de zommer denkelijk nog ’n fietstripke nor zee in, docht Ant.

Wij han unnen drukke zondag, want we moesse smiddes nor de prizzentasie van ’t Brabants buukske in Lith. Da’s ok ’n gebeurtenis die we nie gèires misse, want daor drage we alle jorre bèij nog ’n verhaal òn bij, ok nog. In gemeenschapshuis De Snoek zien we veul aauw bekende trug en da maak ’t vur ons al gezellig. ’t Thema waar ‘B’ons in de femilie’. Da ha alleman kennelijk òngesprooke, want ’t òntal meededingers waar groot. Noud Bongers zùrgde vur de muziek terwijl de beste verhale en gedichte wiere veurgedrage dur de schrijvers zèlf. D’n bùrgemister van Oss kwaamp de Willem Ivenprijs overhandige òn de winnaar. Deeze keer waar da Toon van Boxtel ùit Skééndel mi ’n verhaal vol humor over hulliejen Oôme Jas die as hobby de ballonvaart ha gekooze. Henk Janssen ùit His scoorde hóg mi de Sjoelkampioen. Hij brocht ’t verhaal zó goewd dattie de publieksprijs zeeker verdiend ha as die d’r geweest waar. De middag ha unne sfeer wor ’t plezier vanaf drùpte.

Toen wij tevreeje dur de polder trugdrùlden op huis òn, zin ik: ‘denkelijk zen wij saamen al jorre ’t innegste echtpaar da bèij òn dees projekt meeschrijft.’ Onze Klaas knikte.

Van de week moesse we ok nog nor de tachentigste verjeurdag van Henke, de mònnikamaot van onze Klaas in D’n Dunge. Die ha ’n schón gezelschap van femilie en vriende genoodigd. We han schik en heel lèkkere petòzzie in de Litsenborg. Henk ha afgesproke da-t-ie saame mi d’n onze ’n por toepasselijke liedjes zó doen. ‘As ge 80 bent’ wier op ’t èind mi overtùiging vertolkt en daornao volgde ‘Show me the way to go home’ mi Brabantse vertaling. ‘Dan moete ze snappe da ze nor huis kunne,’ mènde Henk. ‘Ja,’ zin m’ne mins daorop, ‘ons leste woord in’t liedje is ‘houdoe’!

geschreven door: Bèt van Klaasse