Twee religieuzen tijdens de sloop van het Bethaniëklooster in 1931. Foto: SA nr. 0034331

De Bethaniestraat dateert uit 1934 en is een uitvloeisel van een herverkaveling en reconstructie van het vroegere Sint-Jacobskerkhof. In 1636 en 1637 werd het kerkhof geruimd en ontstond er een groot plein. Daaraan lagen de Oude Jacobskerk en het Baselaars- en Bethaniëklooster. De in hoofdzaak middeleeuwse bebouwing werd in 1933 volledig gesloopt. De Bethaniestraat herinnert aan het Bethaniëklooster, waarvan de restanten van zowel klooster als kapel rond 1930 nog aanwezig waren. Het is ontstaan als een gemeenschap van Zusters des Gemeenen Levens, en kreeg in 1454 van de bisschop van Luik toestemming om een biechtvader en visitator (een soort inspecteur) te kiezen. In 1459 kochten ze van de Zusters Achter de Tolbrug hun klooster op de Windmolenbergstraat, die vroeger verder doorliep naar wat nu de Bethaniestraat is. In 1466 stemde de bisschop toe in hun verheffing tot reguliere kanunnikessen van de Orde van Augustinus. Na de verovering van de stad in 1629 mochten vrouwelijke religieuzen blijven. Bij de Vrede van Munster in 1648 vertrokken de augustinessen naar Vilvoorde, waar zij een nieuw klooster stichtten. In 1697 werd het kloostercomplex in percelen verkocht. In de 18e eeuw werd het terrein gebruikt voor paardenstallen en hovenierswoningen, in de 19e eeuw werden achter de hoofdbebouwing twee rijtjes arbeiderswoningen opgetrokken. Voorjaar 1979 kon via archeologisch onderzoek de complete plattegrond van de kloosterkerk gereconstrueerd worden. In 1982 werd de koorsluiting ervan verwijderd ten behoeve van nieuwbouw van Reinier van Arkel. Een gedeelte van de massieve kloosterfundering bevindt zich nog onder het woonhuis Bethaniestraat 35.