Het Stationsplein gezien vanuit het station. Anno 1938. Foto: Erfgoed ’s-Hertogenbosch nr. 0002676

Met de bouw van het (tweede) station van Eduard Cuypers ontstond rond 1895 ook de eerste uitbreidingswijk buiten de oude stadswallen, ’t Zand. Het ruime terrein dat vóór het station ontstond, kreeg vanzelfsprekend de naam Stationsplein, met aansluitend de Stationsweg richting de binnenstad. In de jaren rond de wisseling van de twintigste eeuw heeft de Belgische ingenieur-architect Julien Dony (1865-1949) een nadrukkelijk stempel gedrukt op de bebouwde omgeving van de nieuwe wijk. Opgeleid aan de Polytechnische school te Leuven, kwam Dony eind 19e eeuw naar Den Bosch. In 1892 werd hij benoemd tot directeur aan de Koninklijke School voor Nuttige en Beeldende Kunsten, die toen gevestigd was in de Sint-Jorisstraat. Dony is verantwoordelijk voor het merendeel van de monumentale panden aan de Stationsweg. Ook voor andere straten, zoals het Julianaplein en Koningsweg ontwierp hij prachtige herenhuizen en stadsvilla’s. Voor zichzelf en zijn gezin ontwierp hij het kolossale herenhuis (1904) aan het Stationsplein 4; sinds 1989 is het hoekpand een rijksmonument. Vele door hem ontworpen huizen zijn geïnspireerd op hetgeen in de zeventiende eeuw in Holland werd gebouwd. Daarom worden zijn bouwontwerpen van de woonhuizen Hollandse neorenaissance genoemd. Naast woningen tekende Dony ook voor het ontwerp van de neogotische Sint-Leonarduskerk (1905-1973), genoemd naar een van de Bossche martelaren van Gorcum (1572), Leonardus van Veghel. In 1903 ontwierp Dony uit een legaat van oud-commissaris van de koningin jhr. P.J. Bosch van Drakestein, de bekende Drakenfontein (‘de Draak’) aan het Stationsplein. Hij bouwde in 1910 ook het voormalige gemeentehuis van Empel.