Gries

Geboge hurre rug
gezicht nor de grond gericht
ân hurren èrm bungelt de tas.

’s Mèrges, ’s middags
’s ôvends dezelfde gang
ze schuuft ân 'n tôffel
de tas ope op hur schoot.

Hur haand schikt foto’s
van 'n huus, unnen hônd
'n jong gezin.

Hur vingers rake de beelde
die nie wit, die nie zwart…
soms is 'r 'n glimlach.

As de zuster vraogt wie 't zien
is ze iefkes van hur stuk
traog nimt ze de foto’s.

Hur nog gries geluk.