Auteur: Mientje Wever - Boxmeer

Uut ète

Gisterôvend keek ik nor 't journaal
minse ginge èten ien 'n restaurant
mar urst mieke ze èges 'n kiep van kaant
mit 'n scherpe pin schote ze dur ziene kop
en fladderde de kiep nog heel iefkes op.

Dè was um de minse bewust te make
van wâ ze diejen dag dor ginge ète
wâ lâtter ware ze 't beest ân 't plukke
kaal as ie was snèèjde ze 'm ien stukke
en vervolges wier ie ien bôtter gebakke,

Ik èèt welles 'n kiep van de slachter
meschien kienderechtig, ik heb 'm nie gekend
mâ zelf d'r een slachte, dan zeg ik, nee bedankt.

Mien henne ète uut mien haand, ze lope los
worre hoogbejaard, valle van èges unne keer um
en dan begraaf ik ze gewoon aachter ien d'n hof.

© Mientje Wever