Met dank aan De Krant

maand 2023-06 - 21 juni 2023

 Moederkelief!

Beste lezeressen en lezers,  

Hierbij een verhaal uit mijn boek 't Kom d'ammel goed.

Moederkelief!

Jan is aacht jaor en ij is zot op z’n moederke. Gereegeld zit ie meej eur te knuffele, te flokke en te floddere. Jan is d’n oudste van de kinders en d’n jeenegste jonge. Daordur is ie moeders lieveling. IJ mag altij ’t langste opblèève en dan kreg t’ie ok nog ’n ekstra bolleke uit ’t puntzakske da te kruijenier iedere week bij de bodschappe doet. IJ ouw d’ik veul van z’n pappa, mar as ie moes kieze … gelukkeg oef t’ie da nie. Wa d’ed ie ’n mwooie jeugd!

Jan is aachttien jaor en ij ouw nog steeds jeel veul van z’n moeder. Omda te mjeester gezeed ed da t’ie goed kan ljeere, mag ie durljeere vur schoolmjeester. Da kost jeel veul geld, da besef t’ie wel En z’n zusjes motte nor d’uisoudschool en dan gaon diene n’in Bels, want mjeer as jinne stuudent kan d’n blaauwe nie trekke. Mar jin dienk val t’m avvetoe wel op: as ie swèèle meej ’n vriendinneke tuis komt, dan mekeer t’r volges z’n moeder altij wel wa d’aon. Z’os netuurlek bezörgd oover ’m, ze wul nie da t’ie mitte verkjeerde gaot trouwe.

Jan is aachtentwinteg en ij is vrjeed kwaod op z’n moeder. IJ ed de liefde van z’n leeve gevonne en ij is daor ok meej getrouwd, mar volges z’n moeder is da meske nie de goeje vrouw vur ’m. Eur ouwelui adde veul schulde, ad ze woore zegge en dan zouw die mèèd ok wel veul schulde maoke. ’t Was allemaol roddel en aachterklap van de meense en ’t klopte van gin kaante, mar ’t gevolleg was wel da z’n ouwelui nie aonweezeg waore op z’n bruiloft. Nouw kom t’ie al drie jaor nie mir tuis en z’n tweej kinders emme nog nwoot die oopa en oopoe gezien.

Jan is aachenderteg jaor en ij snap z’n moeder. Neege jaor geleeje ed ie teege z’n kinders gezeed: ’Jöllie emme nòg ’n oopa en oopoe, mar die emme jöllie nog nwoot gezien.’ En ij ad z’n kinders in d’n autoow gelaoje en was ’rmeej naor z’n ouwelui gereeje. ’Me praote nerreges mir oover’, ad z’n vaoder gezeed en daormeej was de lucht geklaord. Laoter ad ie gewoord wie de roddel in de weereld gebrocht ad en da ta d’op ’n misverstaand berustte. Nouw begrep Jan wel oew alles zoow gekomme n’is. En jeel stiekem begrep t’ie wel, da t’r nwoot ’n meske goed genog vur ’m kon zèèn volges z’n moeder. Toch is ze nouw lief en vriendelek vur d’r schwoondochter.

Jan is aachtenvjeerteg jaor en ij è kompassie meej z’n moeder. D’r kinders zèèn al laank uit uis en moeder is ziekelek. Z’is ok in grwoote n’aaremoej grwootgebrocht en daordur ed ’t in d’r jeugdjaore dikkels ontbrooke aon goej eete en goeje verzörgieng. Ze moes aljeen mar aart waareke tuis. Toen ze trouwde wier ’t nie veul beeter: drie kinders in vier jaor tèèd en daor nog ’n misval bij, da gao nie in oew kouwe kljeere zitte n’ej. Daor kom nog bij da vaoder nie al te goed oppast en wèèneg begrip opbrengt vur de toestaand van z’n vrouw. IJ ouw t’r de gek mar ’n bietje meej en da val bij moeders netuurlek nie in goej aorde.

Jan is aachtenvefteg jaor en ij è gin moeder mir. Op ’n kouwe winternaacht belde z’n vaoder da moeder dwood was. Gestorreve aon ’n artaonval. Ze was uit bed gegaon, ad nog gezeed: ’Ik eb zoow’n pèèn’ en toen was ze weggevalle. Jan was gelèèk naor z’n tuis gegaon om vaoders bij te staon. IJ was ’r ’n paor uure gebleeve. Toen ie wir buite kwaam, zaag ie da t’r bluujende krookusse dur de snjeeuw eene kwaame. ’n Tjeeke van oop, voelde n’ie. Toch is ’t ’n gek ideej, nog steeds, da t’ie nouw gin moeder mir ed. IJ zouw gèère nog veul mitt’r bespreeke, mar da gao nie mir.

Jan is aachtenzesteg jaor en ij mis nog steeds z’n moeder. Aon d’n aandere kaant voel t’ie, da z’n vrouw wel jeel veul op z’n moeder lekt. ’t Is dezellefde lieve vrouw, die t’r alles vur oover ed om ’m te verwenne en ’t ’m naor z’n zin te maoke. Steeds mjeer gao t’ie beseffe, da t’ie nouw net daorom zoow veul van z’n vrouw oudt. En z’n vrouw is ok zoow lief en zörgzaom vur de kinders as z’n moeder was. Z’n moeder ed ie nie mir, mar z’n vrouw oop t’ie nog jeel laank bij ’m t’emme.

Jan is aachtenzeuveteg jaor en ij wit ’t avvetoe nie mir zoow goed. Lichaomelek is ie nog taomelek goed, mar gjeestelek wor ’t minder meej ’m. IJ wor steeds mjeer vergeetaachteg. IJ is dikkels suf en doe tan dienge die t’ie nie kan verklaore. Lompe, onnwoozele dienge. Z’n vrouw mopper tan op ’m, mar èègelek is ze aljeen mar bezörgd. Ze voel ’t memènt dichterbij komme da ze nie mir goed vur ’m kan zörrege en da ze ’m uit uis mot laote gaon. Da doe zjeer. Da wul ze dan ok zoow laank moogelek uitstelle.

Jan is aachtentacheteg jaor en ij zit in ’t verzörgiengsuis op de gesloote n’afdjeelieng. D’r zit nie veul leeve mir in ’m. De godsgaanseleke dag zit ie mar suf vur z’n èège uit te kèèke. IJ ken gin meens mir, zellefs z’n èège vrouw nie. Aljeen as ’r ’n wa d’ouwere zuster in de uiskaomer komt, dan klaor z’n gezicht effekes op. Dan veer t’ie ooverènd en meej z’n zwakke stem roep t’ie dan: ’Moeder!’

Mijn adres: Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken. .

Geschreven door: Jan Luysterburg