Met dank aan De Krant

maand 2024-04 - 17 april 2024

’n Stukske Diejelektkefee

In deze editie van De Krant, regio Wouw, treft u een verslag aan van het eerste in Steenbergen gehouden West-Brabants Dialect-Café, in theater Myra Ceti. Deze bijeenkomst werd een daverend succes, waar nog lang over zal worden nagepraat.

Ook ik had de eer en het genoegen om aan dit evenement mijn steentje te mogen bijdragen. Toevallig heb ik de vader van Henk Holtzer, een van de organisatoren, gekend. Hij was de koster van Hoogerheide. Mijn zoon oefent hetzelfde beroep uit. Die is namelijk koster/beheerder van de Hasseltse Kapel in Tilburg, een rijksmonument van vijf eeuwen oud. Daardoor dacht ik: 'Laat ik eens een verhaal verzinnen over een koster'. Het werd wel een totaal andere figuur dan de twee genoemde, hoor. Leest u maar:

De verguisde winnaor

Beste meense,

Vandaog wul ik jöllie meejneeme naor ’t Braobaanse dörpke Zaandbaareg, vèèf kielemeeter van Waoterstad, de plaots die in de karnevalstèèd ‘Nattegat’ wor genoemd.

Ik wul jöllie kennes laote maoke meej Sjefkes, de köster van Zaandbaareg.

De vaoder van Sjefkes was de köster van de kerk van Zaandbaareg. Toen die al jonk gieng eemele, naam Sjefke de taoke van z’n vaoder oover. Daornaost bleef ie, saome meej z’n zuster Kaot, die ok nie getrouwd was, ’t wienkeltje aonouwe, waor ze gelaanterieje verkochte en de spulle die bij ’ne köster woore, zoowas kèèrse, kruisbeelde, rwoozekraanse, Mariabeeldjes, medollies en skappeliere. Ge kon bij Sjefkes ok bidprentjes bestelle.

In Zaandbaareg was ’r al laank ginne pestwoor of kappelaon mir te bekenne, mar iedere zondag om allef neege kwaam ’r ’ne paoter uit ’t klwooster van Waoterstad de mis leeze. En vur de uitvaorte, de trouwmisse en de misse n’uit dankbaorèèd kwaam ’r ’ne n’aandere paoter.

In Zaandbaareg gienge d’r nog veul meense naor de kerk en toen Sjefke de pesjoengerechtegde leeftèèd berèèkt ad, bleef ie gewoon z’n waarek as köster doen.

Z’n moeder leefde toen al laank nie mir en ok zöllie Kaot ad al ’t tèèdeleke vur ’t jeeuwege gewisseld.

Zoow kabbelde ’t leeve van Sjefkes op z’n gemakske dur. Totda d’n onverwaachte gebeurtenis ’n geweldege schok in ’t dörp teweeg brocht en ’t leeve van Sjefkes tetaol op z’n kop kwaam te staon.

Wa deej t’r op?

Om de fienaansieje van de kerk wa te verstaareke, zaomelde Sjefke ok ouw pepier in. IJ droog da naor z’n schuurke en jinne kjeer per week wier da d’opgaold.

Op ’ne kjeer zaag Sjefke tusse n’n staopel meej ouwe kraante ’n boekske zitte. Toch wel ’n bietje nuuwsgiereg – want da bende as köster netuurlek aaltij wel – pakte n’ie da boekske en begon d’r in te blaore. Gelèèk begon ie oover jeel z’n lèèf te schudde n’en te beeve, want ’t boekske stong vol meej footoos van blwoote manne n’en vrouwe, die van alles meej mekaore en mit ’r èège n’aon ’t doen waore.

Jeer t’ie ’t boekske n’uit ad stong ie fienaol in braand. En toen kwaam de n’advertensie op d’n aachterkaant. Ge kon vur tien euroow ’n lotje kwoope en de woofdprèès was … 24 uure in ’t jeel aongenaome gezelschap van Bea Blond, de weerelsberoemde pornoowster uit Amsterdam. Sjefke was zoow opgewonne da t’ie al tien euroow oovergemokt ad vurda t’ie d’r aareg in ad.

’t Ouw pepier was opgaold, ’t boekske was weg en Sjefke kalmeerde wir gelèèdelekaon. Naor ’n paor weeke was ie ’t jeele gebeure vergeete.

Mar toen … meej veul bombaorie en lewèèt kwaam ’r ’ne geluidswaoge Zaandbaareg binnegereeje, gevolgd dur ’n raos gekleurde liemeziene. En daor wir aachter ’n jeel leeger aon zjoerneliste en footoograofe.

Jeel Zaandbaareg kwaam kèèke wa t’r opdeej. En Sjefke wies nie oe t’ie ’t ad.

Toen Sjeke de vollegede dag truggebrocht wier, wir in dieje raoze liemeziene, was ’r gin man op straot. Aokelek stil was ’t. Aljeen konde in veul uize de gurdèène ’n bietje zien beweege.

’t Duurde gin uur of d’r vloog ’n stjeen bij Sjefkes dur de ruit. Da was ’t begin van ’n strwoom aon pesterije n’en drèègemente. Sjefke n’ad gin leeve mir in z’n geliefde Zaandbaareg.

Sins ’n paor maonde zit Sjefke nouw in ’t bejaordenuis in Waoterstad. IJ wor t’r goed verzörgd en is ’r jeel tevreeje. En avvetoe denk t’ie nog ’s trug aon z’n 24 uure meej Bea Blond. Aljeen ij wit, wa t’r toen wel of nie gebeurd is.

Overbodig te vermelden, dat dit verhaal volledig gefantaseerd is. Zoekt u er dus niets achter. Ik heb het alleen maar in deze rubriek geplaatst om u een klein proefje te geven van wat u allemaal heeft gemist, wanneer u niet aanwezig bent geweest bij het West-Brabants Dialect-Café in Steenbergen. Tot volgende maand!

Geschreven door: Jan Luysterburg