Een nieuw college, een nieuw geluid?

Op 17 mei jongstleden werd het nieuwe bestuursakkoord bekendgemaakt. De fractielijders, eh pardon, de fractieleiders stonden mooi naast elkaar op één lijn, het Ravelijn, dus klaar voor een kiekje (nee, niet op de Kiek).

Het nieuwe college is ook bekend: één dame en vier heren. Miss met 4 heren dus. Het vormen van een nieuw college was natuurlijk best een hele tour. Een College-tour noemen ze dat. De wethouders zullen hun best doen om in hun regeerperiode op één lijn, dus naast elkaar te staan. Raadsleden staan ook wel eens tegenover elkaar, dat scheelt soms maar een fractie. We zijn blij dat Lettie Demmers het college komt versterken. Zij weet van wanten en heeft veel bestuurlijke ervaring. Onze burgemeester Petter zal de andere, iets minder ervaren wethouders, misschien wel eens moeten helpen, maar Lettie Demmers niet zo, denk ik.

Wat er ook gebeurt: er moet nog steeds goed op de centjes gepast worden. Daarom is Linssen geen wethouder meer. Dat scheelt al een ton. Ik ben benieuwd naar het nieuwe beleid. Maar hoe dan ook: ze kunnen het toch nooit iedereen naar de zin maken. De een vindt dit, de ander vindt dat. Neem b.v. de Grote Markt of moet ik zeggen: Stonehenge? En wat te denken van de Kaai? De bewoners daar komen er toch bekaaid af met die witte zandzakken voor de deur. Welke zakkenvullers hebben dat nou weer gedaan? En komen er eindelijk nieuwe bouwkoten? En komt er na Noordland ook nog een Westland, ik bedoel de Auvergnepolder? Ach ja, elke wethouder heeft zijn/haar eigen gevoel. Daarom werken ze allemaal voel-time. Maar wat is nou de moraal van dit verhaal, waar blijft nou de Cloe? De Cloe is naar huis en is Dick tevreden. Ik wens alle politici veel wijsheid toe, en natuurlijk ook onze vriendelijke dirigent Frank Petter. Doe allemaal je best, en onthoudt één ding goed: D'r ga niks bove Berrege.

© Paul Asselbergs