't Begon allemaal in 2007 met 'n oproep op Folkforum. Hein Augustijn zocht muzikanten om 'n Brabants folkgroep te vormen.

Tekst: Joop van den Bremen/Frans van den Bogaard

En die heeft hij gevonden! Volgens Hein een beetje uit sentimentele overwegingen: “Ik kan mij van vroeger herinneren dat ik voor de platenspeler van ons Pa en ons Ma zat. In mijn handen platen van de Veulpoepers en zo, Gerard van Maasakkers en af en toe Dommelvolk. Daar hadden ze dan niet zoveel van. Dus ja, dat was normaal eigenlijk. Ik heb zelf niet eind jaren zeventig die folkbloei meegemaakt. Later heb ik dat toch meegekregen en dat blijft zitten.” Ramon de Louw, liefhebber van dialect en verzamelaar van folkplaten reageerde en Ramon wist nog wel iemand om de gelederen te versterken, David Cornelissen. “Ik kende hem via familie en van concerten van We-nun Henk. Ik dacht dat als die twee bij elkaar zouden komen er dan een heleboel andere mensen interesse zouden hebben.” Hij is met zijn liedjes en deuntjes vaak in Tilburg op straat en in cafés te vinden. De mannen vonden elkaar in het spelen en zingen van traditionele nummers en klassiekers van o.a. Veulpoepers BV en Gerard van Maasakkers. Het trio verdubbelde sindsdien met een bassist, een drummer en een accordeonist. In het begin van hun bestaan hadden ze overigens al een accordeonist in hun gelederen gehad, maar die vertrok na een half jaar. Met drie fanatieke liedjesschrijvers binnen de bende verschoof 't repertoire al snel steeds meer naar eigen werk. Werk overigens dat zo diep in de Brabantse traditie is geworteld dat de luisteraar, zoals bij het concert bij GUO, al gauw zou kunnen denken. dat ze hier te maken hebben met eeuwenoude liederen. Veel mensen vroege na afloop of 't Lied van de kiepenboer en de Wijvendans misschien te vinden was in het bekende boek van Harrie Franken uit 1978 ‘Liederen en dansen uit de Kempen,” dat nog altijd verkrijgbaar is. Maar deze ’klassiekers’ zijn dus wel van eigen hand.

De meeste teksten schrijft Ramon. Hij groeide op met dialect, maar vindt het soms wel lastig. “Ik ben een beetje journalistiek opgevoed. Gedachtes op papier zetten, dat lukt me wel. Emoties op papier zetten en teksten waaruit een beeld moet voortkomen, waar je iets mee wilt, dat heb ik moeten leren. Met het gevoel dat het klopt. Niet te gekunsteld en niet te gezocht. Dat ze in je omgeving zeggen: ‘ja, zo zou ik dat ook zeggen’. Dat is het leukst. Je wilt in een tekst altijd iets zeggen of een gevoel neerzetten. De uitdrukking uit het dialect die daar het dichtst bij past pakken en verwerken. De juiste woorden die dat uitdrukken. Dat lukt in het dialect vaak veel beter dan in het Nederlands.” Van David hoeft ook niet alles
in het dialect. “Als er een heel mooi lied is, maar niet in het Brabants dan heb ik er niks op tegen.” Hij schreef het Nederlandstalige De wijvendans. Het lied is van alle tijden, maar heeft een wat seksistisch kantje. “In het algemeen zijn het juist vrouwen die het aanvragen,” zegt David. “Het is eigenlijk zo extreem. Alle clichés die mannen over vrouwen hebben, zijn er in verwerkt. Het komt wel eens voor dat mensen er niet zo blij mee zijn. Niet iedereen hoeft natuurlijk dezelfde humor te hebben als ik.” Het lied van de kiepenboer dat een ballade-achtig karakter kent, beschrijft het wel en wee van een Brabantse boerenfamilie in
de afgelopen tachtig jaar. De liedjes komen volgens Ramon op verschillende manieren tot stand. “De makkelijkste, de eenvoudigste ontstaan toch gewoon onder de douche. Soms komen ook melodielijnen van Hein. Die geeft een aanzetje met een paar woorden. Het voordeel is: Ik ben geen muzikant. Ik heb de andere twee hard nodig om er muziek van te maken. Meestal is het zo dat ik zeg ‘dit zou het couplet kunnen zijn. Wat voor geluid zou er bij passen?’ Daarna, als er muziek onder zit, kan ik weer verder. Het is dus een wisselwerking.” De afgelopen jaren heeft Vandiekomsa al op heel wat podia
binnen en buiten de regio gespeeld. Ze waren ook te horen op een groot aantal bekende festivals, zoals Elastiek Muziek, Festival Mundial en natuurlijk Parkfest.

De groep bracht in 2011 hun titelloze debuut uit, gevolgd door de ep Baarschot Sessies. Maar die zijn inmiddels niet meer aan te schaffen, de jongste uitgave Vur Mekaar (2015) is nog wel beschikbaar en ook hebben ze inmiddels al weer nieuwe liedjes geschreven, maar die zijn voorlopig alleen nog maar bij concerten te horen. Een reden te meer om hun feestje te bezoeken is de gast van deze avond Wè-nun Henk. Deze groep was al weer een flink aantal jaren geleden te gast waren bij GUO in een gedenkwaardig dubbelconcert met Dommelvolk. De grote zaal van Tiliander zat toen vol. Wènun Henk leek van de aardbodem verdwenen ondanks hun cd ‘Over De Liefde En Andere Duivels‘ uit 2007 die door de critici werd beoordeeld als een ‘mijlpaal in het folkgenre’. Het zou goed zijn als dit feestje op 10 juni 2017 gebruikt kon worden om de traditie weer eens goed af ste stoffen!om het stoffige imago Goed om ze weer eens bezig te horen samen met Vandiekomsa. Het kan meteen gebruikt worden om samen de traditie weer eens goed af te stoffen en het Brabantse lied weer nieuw lezen in te blazen. Liefhebbers mogen deze avond natuurlijk niet missen!

Vandiekomsa bestaat anno 2017 uit: Hein Augustijn: zang, gitaar, mandola (sinds 2007); Ramon de Louw: zang (sinds 2007); David Cornelissen: zang, mandoline, banjo en fluitjes (sinds 2007); Maarten Roijackers: percussie (sinds 2012) Marcel van Cuijk: contrabas (sinds 2012); Kees Schoone: accordeon (sinds 2013).

Zaterdag 10 juni 2017 kunt u die unieke Brabantse muzieksfeer proeven. Want Vandiekomsa viert dan zijn tienjarig bestaan in de bovenzaal van Dudok in Tilburg en er zullen verschillende gastartiesten aanschuiven, waaronder Vandiekomsa's stadsgenoten Wè-nun Henk. De presentatie is in handen van Fred van Boesschoten.
Kaarten zijn verkrijgbaar via: www.vandiekomsa.nl.
Vrijdagmiddag 9 juni is de groep te gast bij Omroep Brabant Radio, in het programma Muziek & Zo.