2020 - week 29

Och jee, nou mót Ant òn unne neije knie. Tien duuter stoer over. ‘Waacht nog mar efkes, dan kredde die van men vur oewe verjeurdag,’ lupt dieje klippel te roepe. Hij hi goewd lulle, mar Ant zit ’r mi en wij ok, want we zen ons weekelijkse hulp kwet. Onze Klaas mót ’t nou bekant gelijk alleen doen. Hij klaagt ’r nie over, ok al zen d’r dinger wor ie niks van kan.

Tien ha wir iets wor ie mi moes pronke: unne Russische lózzie ùit 1941! Da ding ziet ’r splinternijt ùit; veulste nijt um ècht te zen. Ik schat dattie ’t oit in Pole vur unnen habbekrats òngeschaft hi. En nou wil ’t geval da Sjaak, z’ne vriend ùit Roi, ’n Friese startklok òn de muur hi hange die tie kwijt wil umdattie klèiner is gòn wone. Die klokke zen teegesworrig niks mer wèrd, krèk ès veul aander antiek. Tien ha z’n handelsprótje begonne mi: ‘as ge bij de tijd wilt zen, leup ’t toch veul hèndiger mi zónne lózzie as mi die lang klok van ùllie.’ Mar of t’r iets zal komme van handel of ruil, betwijfel ik, want ze zen bèij zó link as ’n looie deur.

Wij hen wir schón daag aachter de rug. Te zondeg ware we nor Tiene en Ante gefietst en daor ston ’n toffel vol lèkker grèij vur ons te pronken in ’t zunneke in hulliejen hof. Ant ha d’r èige wir ùitgesloofd. ’t Waar gelijk hartstikke goewd en ’t smakte ekstra umda’t zunneke volop schien en de biejkes en de hommeltjes druk zoemde rond de rooi zonnehuudjes die bloeide da’t ’n lust waar. De hortènsia’s dinne d’r amper vur onder en de liatris ok nie. Um half een kwame Nico en Fenna d’rbij en we dinne mi zessen op pad nor Mieke Vingerhoets. Nico hagget over Moeke Berrevoets en da vonne wij ok schón. Ant kos nie loope zonder peijn, mar fietse gonk goedzat. ’t Weer blief prachtig en we genote onderweeges van al ’t schóns van de natuur die tusse Skééndel en Boksel gezien mag worre. ’t Zó vur ons unne langen tocht worre; alles bé mekare wel zestig kielemeeter, mar we dochte òn gin afstand.

We wiesse datter bé Miekes leevende muziek zaat en datter vanweeges corona nie gedanst moeg worre, mar mi ’n goei toffel volk òn d’n drank bij schónne muziek gif ok zat plezier. ’t Waar d’r kèijdruk. Tien vond toch ’n huukske wor wij mooi mi zesse zitte kosse. D’r wier z’n best gezonge en gespuld en we han buurt genog. ’t Din ons grif deugd. Tien kwaam z’n aauw Bosse vriendin van de vurrige keer nog teege. Ze riep mee ‘dag Guus’ teegen ’m en daor han wij schik over. ‘Guus, kom nor huus,’ dochte wij mee. Nò ’n por uurkes begosse we òn onze trugtocht over Liempt en Olland. Da is en blef een van de schónste pèdjes over de Dommel. We gonge vur anker bij d’n Toel en bestelde ’n frietje en ’n krokètje. ’t Duurde efkes mar ’t waar ’t waachte wel wèrd. Voldaon drùlde we over Skééndel op huis òn. We han unne prachtigen dag gehad en droege de zon op onze rug trug.

Smòndes moesse we bèij nor de tandarts op kontrole. We han mankemènte en wiesse da we trug zón mótte komme. Onze Klaas ha unne zeurende ondertaand en ikke ha d’r inne die gediltelijk waar afgebroke. Da zal wir lillijk in de papiere loope. Onze Klaas krieg nò z’n behandeling de vraog of ie de zaachte G nog rillijk gezeed kos kreijge…

geschreven door: Bèt van Klaasse